- هر روز هفت مرتبه سوره زلزال را بخواند و از نزدیک و دور به آنجا بدمد. اگر با هفت مرتبه نشد تا هفتاد مرتبه ادامه دهد.

2- جهت فروش منزل بر دیوارهای آن با ریگ بنویسد: رَبَّنَا آتِنَا مِن لَّدُنكَ رَحْمَةً وَهَيِّئْ لَنَا مِنْ أَمْرِنَا رَشَدًا

3- جهت فروش اجناس، املاک یا منازل هفتاد مرتبه بخواند: يا مَعْشَرَ الْجِنِّ وَ الْإِنْسِ إِنِ اسْتَطَعْتُمْ أَنْ تَنْفُذُوا مِنْ أَقْطارِ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ فَانْفُذُوا لا تَنْفُذُونَ إِلاَّ بِسُلْطانٍ

4- عبارت زیر مقابل یا همراه فروشنده باشد:

گفته شده است که سوره مبارکه حمد و سور معوذتین(سوره های فلق و ناس) را با تربت مقدس سیدالشهدا علیه السلام در ظرفی تمیز بنویسند و سپس آن را با آب بشویند و زن و مرد از آب آن بخورند، زن به پسر آبستن شود ان شاء الله. [کتاب هزار و یک ختم، ص137]

در این ختم باید هفت روز روزه بگیرد، و از حیوانی بپرهیزد و هر روز سوره مبارکه حمد را ۱۱۱ بار بخواند و سپس ۱۱۱ بار صلوات فرستد دعایش مستجاب گردد.

هر چند دعا شرایط بسیاری دارد تا به اجابت برسد، اما برخی از شرایط دعا شرایط اساسی است که اگر محقق نشود یقینا به اجابت نخواهد رسید.

اول: از جمله شرایط اساسی دعا کسب و کار پاکیزه و حلال است، که مال حلال را برای انسان به ارمغان آورد.

امام صادق علیه السلام فرمودند: هر کس دوست دارد دعایش به اجابت برسد کسب و کارش را پاک و نیکو گرداند.

و در روایتی دیگر فرمودند: خدا دعای کسی که در شکمش لقمه ای از حرام باشد را اجابت نمی کند و بسوی خویش بالا نمی برد و همین طور کسی که دیگری بر گردن او حقی دارد و حقش را ادا نکرده و یا ظلمی به کسی نموده و از او پوزش نخواسته است.

حضرت موسی علیه السلام مردی را دید که بسیار با تضرع و زاری دستانش را به آسمان بلند نموده و با حالت بیچارگی به درگاه خدا می نالید و دعا می کرد، خدا تبارک و تعالی به حضرت موسی علیه السلام وحی فرمود که اگر چنین و چنان هم کند، من دعایش را مستجاب نمی کنم، چون در شکمش مال حرام و بر پشتش حرام و خانه اش انباشته از حرام است.

و فرموده اند که: کسی که با غذای حرام دعا کند مانند کسی است که بخواهد بر روی آب خانه ای بنا کند.

بنابراین اولین قدم در راه استجابت دعا کسب و کار پاکیزه و حلال است چه اینکه امیرالمومنین علیه السلام فرمودند: ضیاء و نورانیت قلب از روزی حلال است.

دوم: اینکه دعا کننده از نظر ایمان و اعتقاد، صحیح و محکم باشد و کسی که اعتقاد صحیحی به خدا و پیامبران و اوصیاء و اولیاء او نداشته باشد چگونه انتظار دارد که دعایش مستجاب گردد. حتی اگر اعتقاد داشته باشد اما مردد در اجابت دعا از سوی خدای تبارک و تعالی باشد، و صرفا به جهت امتحان به درگاهش دعا کند دعایش مستجاب نمی گردد.

بنابراین اعتقاد صحیح و جدیت در دعا و عدم تردید در آن از شرایط اساسی استجابت دعاست.

کما اینکه خدای متعال فرموده اگر انسانها همانند زمانی که واقعا مضطر و بیچاره می شوند با جدیت و اخلاص و اعتقاد کاملی که به یقین می دانند که کسی جز او نیست که حاجتشان را روا و دعایشان را مستجاب گرداند و از مخصمه ها رهایی بخشد مرا بخوانند و دعا کنند من نیز آنان را اجابت می کنم و آنها را از گرفتاری ها می رهانم.

اما متاسفانه انسانها تا در اضطرار و گرفتاری شدید قرار نگرفته و همه درها بروی آنها بسته نشده باز شدن مشکلات و گرفتاریهایشان را خالصانه از خدا نمی خواهند و او را با جدیت و بدون شریک نمی خوانند، بلکه آن را به مخلوقات و اسباب ظاهری نسبت می دهند نه به خدا، هر چند یقین دارند که اگر خدا نخواهد هیچ دری بروی آنها باز نخواهد شد.

بنابراین همانطور که خدای متعال در قرآن کریم فرموده است (فادعوا الله مخلصین) یعنی مخلصانه خدا را بخوانید این بدین معناست که در مقام اجابت کسی را برای او شریک قرار ندهید (و نگویید مثلا اگر فلانی نبود کار من درست نمی شد یا مثلا اول خدا دوم شما و امثال این عبارات مشرکانه) و اگر بظاهر اسباب ظاهری تاثیر می گذارد تاثیر آن اسباب بدست خداست، چون مسبب الاسباب اوست و اوست که این سببها و وسیله ها را برای نیل به مقصودها و حاجتها فراهم می سازد.

سوم: از جمله شرایط استجابت دعا ساعت و هنگامه دعاست بدین معنا که وقت و ساعت و موقعیت در دعا و استجابت آن دخل عظیمی دارد.

حضرت صدیقه کبری فاطمه زهرا علیها السلام به خادمه خود فضه فرمودند برو و مراقب باش هرگاه آفتاب به وسط آسمان رسید مرا مطلع کن، چون آن ساعتی است که دعا در آن به اجابت می رسد.

پس اینکه دخت گرامی پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله و سلم که یقینا مستجاب الدعوه است اینگونه جهت استجابت دعا مراقب وقت دعاست، نشان می دهد که وقت در استجابت دعا مدخلیت تامی دارد.

* برگرفته از کتاب شریف هزار و یک ختم اثر شیخ نصر بروجردی (ادامه الله لخدمة الدین الحنیف و المذهب الشریف)

جهت حفظ این آیه شریفه را بر تخم مرغ نوشته و تناول نماید:

وَهُوَ الْقَاهِرُ فَوْقَ عِبَادِهِ وَيُرْسِلُ عَلَيْكُمْ حَفَظَةً حَتَّى إِذَا جَاءَ أَحَدَكُمُ الْمَوْتُ تَوَفَّتْهُ رُسُلُنَا وَهُمْ لَا يُفَرِّطُونَ [الانعام 61]

[کتاب هزار و یک ختم ص 115]

آیه شریفه وَعِنْدَهُ مَفَاتِحُ الْغَيْبِ… را تا… وَهُوَ أَسْرَعُ الْحَاسِبِينَ که در وسط سوره انعام است نوشته و در میان پارچه ای کتانی گذاشته و در هنگام خواب به زیر سر نهد و سپس از خدای تبارک و تعالی بخواهد که آنچه مطلوب اوست در خواب به او بنمایانند، ان شاء الله به او خواهند گفت.

بدان که نقطه را نسبت داده اند به عناصر اربعه، در اول نسب پس به اعتبار تعدد عناصر نقطه متعدد می شود به چهار لکن در طول هم به ترتیب نه در عرض

چنانکه امر چنان است در عناصر فی نفس الامر. اول: آتش، دوم: باد، سوم: آب، چهارم: خاک، و به اعتبار اینکه مزاج که حرارت و برودت و رطوبت و یبوست در هر عنصر دو تا است، چنانکه آتش گرم و خشک و باد گرم و تر و آب سرد و تر و خاک سرد و خشک پس ۲ مزاج است و هر یک از نقاط بدین اعتبار بنابر اتحاد در نسبت دو تا می شود این چنین:

و این مجموع را به جهت انفعالش نفس کل گویند چنانکه مجموع اول را به جهت فعلش عقل کل گویند پس در هر نقطه دو اعتبار است وحدت و اثنینیه و از اعتبار هر یک از نقاط اربعه عنصراً و مزاجاً چهارده تا شکل دیگر متولد شود.

چنانکه به اعتبار نقطه نار عنصر یک و نقاط ثلاث دیگر مزاجاً لحیان

متولد آید و بالعکس عتبة الداخل

و همچنین به تفصیل هر یکی را اسمی استبه جهت غرض تمیز چنانکه القریب خواهد آمد و چون این شانزده شکل را که مجموعاً ملاحظه کنند آن را دائره گویند و به اختلاف ترتیبات اشکال در ثبت و وضع چندین هزار دائره پدید آید که بعضی مهمل است غرضی بر وی مترتب نیست و چند دائره به اختلاف بر رمالین هر قومی به اختلاف علم خود در رسیدن به حاجت خود یک دائره یا چند دائره یافته و تدوین کرده اند بنای احکام خود را بدان ها نهاده اند و چون همه آنها از مرتع نظر ما کنار است چند دائره که در تضاعیف این مختصر از احکام کلیه و ضمایر و خبایا و دفائن و غیره لازم است در جدول مذکور ثبت نمودیم و بناء این مختصر بر دائره ابدح است که در این دائره نار را یک، باد را دو، آب را چهار، و خاک را هشت حساب می کنند.

کما اینکه قاعده در دائره عرض این است که ۱۷، ۱۷ طرح کنند و دائره عمق ۱۶، ۱۶ طرح کنند و در مثلث ابدح آتش ۳، باد ۶، آب ۱۲، خاک ۲۴، ۱۶، ۱۶ طرح کنند. و مابقی بر همین مقیاس.

[برگرفته از بخش ابتدایی کتاب رمل کبار]

دعا، و او را بعضی هیچ لازم ندانسته اند و بعضی فقط بر آیه و عنده مفاتح الغیب لا یعلمها الا هو و یعلم ما فی البر و البحر و ما تسقط من ورقة الا یعلمها و لا حبة فی ظلمات الارض و لا رطب و لا یابس الا فی کتاب مبین اکتفا کرده اند و از قواعد الهدایة مولانا هدایة الله شیرازی منقول است که اول آیة الکرسی و سوره فاتحه و سوره زلزال و آیه (وعنده مفاتح) را خوانده و این دعا را بخواند:

بسم الله الرحمن الرحیم

اللهم انی اسالک بکل اسم دعاک به احد من خلقک فائما او قاعداً ساجداً و راکعاً فی البر و البحر فی السبع السموات و الارض و فی منی و عرفات و عند مقام ابراهیم و البیت الحرام فی الخلاء و الملاء فی ظلمة اللیل وضوء النهار فسمعت ندائه و کشفت بلائه فانی اسئلک ان ترینی حاجتی من هذه الخطوط بحول منک و قوة انک علی کل شی علیم قدیر و ان تبین لی هذا الضمیر و صلی الله علی محمد و آله اجمعین.

و گفته که در حال خواندن دست بر تخته نهد و ظاهراً این دعا مختص به تخته و ریگ است و از این جهت است گویا که در کشف الاسرار در باب دفبن بعد از تاکیدات بسیار در شروط این دعوات و مقررات را ذکر کرده مگر این دعا را و بالجمله بر این مشروط مواظبت نماید خاص در دفین و بر این خلاصه که مشتمل است برامهات فواعد و بر طالب حق مطالبی پوشیده نیست مگر مبین و حدیثی تاریک نیست مگر اینکه روشن کرده.

افضل اوقات رمل نزدیک غروب است و همچنین وقت طلوع جوزا و سمبله و نظر عطارد و مشتری و زهره و گفته اند اولی اینکه رمال چند روز قبل نیت کند و مبادرت نکند (رمل نزند) در اوقات وزیدن بادها و تغییر هوا و بارندگی و نیز ایام قمر در عقرب و محاق(زمانی که ماه پیدا نیست) و تحت الشعاع و خسوف و در ذنب، و از روزهای سعید چند روز را سعد شمرده اند اول ماه است و دوم و ششم و نهم و دوازدهم و سیزدهم و نوزدهم و بیستم و بیست و پنجم و بیست و ششم و بیست و هفتم و سی ام.

و چند روز را نحس شمرده اند: سیم، پنجم و هفتم و شانزدهم و بیست و یکم و بیست و دوم و بیست و سیم و بیست و نهم و چند روز را متوسط دانسته اند و آن عبارت است از: چهارم، دهم، یازدهم، چهاردهم، پانزدهم، هفدهم، هجدهم، بیست و چهارم، و بیست و پنجم، بیست و هشتم، و بهترین ساعات وقت بین الطلوعین است.

روزهای نیک: ۱٫۲٫۶٫۹٫۱۲٫۱۳٫۱۹٫۲۰٫۲۵٫۲۶٫۲۷٫۳۰

روزهای نحس: ۳٫۵٫۷٫۸٫۱۶٫۲۱٫۲۲٫۲۳٫۲۹

روزهای میانه: ۴٫۱۰٫۱۱٫۱۴٫۱۵٫۱۷٫۱۸٫۲۴٫۲۸

بسم الله الرحمن الرحیم

الحمد لله رب العالمین و الصلاة و السلام علی محمد و آله الطیبین الطاهرین

حمد و سپاس به درگاه عالم سر و الخفیات و خالق کائنات که اشیاء را از فرد و زوج و زوج و فرد، از کتم عدم به عرصه ی قدم به وجود آورد، و درود خجسته مورود از رب ودود بر نقطه ی مرکز بیوت و دائره جان رسالت حضرت محمد مصطفی صلی الله علیه و آله لا سیما فرزند برومندش بقیة الله الاعظم روحی له الفداء.

اما بعد!

امر اول:

برای رأی ارباب اولوالاباب پوشیده نیست که علم رمل از آثار انبیاء است، مثل حضرت ادریس علیه السلام و دانیال علیه السلام و به مصداق فرمایش صدر بدر اولیاء امام به حق، علی مرتضی علیه الصلاة و السلام که فرموده است:

“الم تر ان الله جل ثنائه افاض علی ادریس علما مرملاً و الهمه علم النقاط بفضله و اوحی الیه کل ما کان مشکلاً”

و نیز پیامبر صلی الله علیه و آله فرموده است:

“کان نبی من الانبیاء یخط بخط الرمل فمن وافق خطه خطه، فقد اصاب الحدیث” که همین طریق ابدح است که مدار در وی حکمت از سیر نقطه است.

امر دوم:

آنچه که رمال را از او غنانیست، از قواعد استخراج مجهولات به طریق ابدح از علم رمل که آن علمی است که در او گفتگو شود از احوالات نقاط به جهت وصول بر مجهولات اشیاء بر وجه عموم و موضوع او نقطه است از حیثیت اینکه چگونه ترتیب داده شود تا بر مطلوب مجهول برساند و غایت او استکشاف است از مجهولات مطالب و مغیبات اشیاء و شرف و اعتبار این علم مضافاً بر اخبار و احادیث مذکوره، کلام مرحوم خاتم المجتهدین و استاد الفقهاء حاج شیخ مرتضی انصاری قدس سرهم که فرموده:

“اما بعض العلوم الصحیحه کالرمل و الجفرالخ”

و در همین خصوص اگر هیچ گواه بر صحت این علم نباشد در حق او کافیست به تجربه قطعیه از اصول بدیهیات است و همچنین در طرفش طریقه ابدح طریقی صحیح و مرضی، و فحول فن تصریح کرده اند بر اینکه خطی که در حقش پیامبر اشاره فرمود در حیث مذکور همان طریقه ابدح است.

امر سوم:

در شروط عمل رمل، سه شرط است:

الف) مرحوم علامه سید محمد باقر یزدی حائری قدس سرهم صاحب(وسیله الوسائل فی شرح الرسائل) در کتاب نفحات الرمل فرموده که واجب است بر رمال مراعات ۹ امر:

اول: طهارت

دوم: استقبال قبله

سوم: با صفای قلب لا اله الا الله

چهارم: به دو زانو نشستن

پنجم: حضور قلب و توجه به طرف نیت

ششم: استمداد از خدای تعالی تا موافقیت میان نقش و مطلوب حاصل گردد.

هفتم: طهارت مکان از جمبع کثافات و چیزهایی که نفس را مشمئز می کند چون نجس، حائض، جنب، نفسا مار و عقرب و غیر ذلک.

هشتم: اینکه استعمال نکند این فن شریف را برای متکبرین او امثال آنها، برای امتحان صرف.

نهم: احتراز رمال از دروغ و فجورات موبقه (هلاک کننده) دیگر تا انس پیدا شود زیرا تجلی نکند طاهر در ظاهر.